Erotiek

’Bij de volgende toon is het 8 uur, 45 minuten en 30 seconden.’
Hij kijkt naar de telefoon in zijn hand. Waarom heeft hij gebeld. Hij heeft toch een Seikom om, een merk horloge met overbodige functies. Zijn kinderen zijn al naar school, zijn vrouw naar haar werk. Het is stil in de kleine verbouwde arbeiderswoning uit 1880. Een woning die hij kocht om van thuis weg te zijn. Weg van zijn egoïstische ouders die alleen maar televisie keken. Twee zenders en niet meer. Toen. In zijn jeugd. Bij de volgende toon is het 8 uur, 50 minuten en 30 seconden. Waarom gaan zijn gedachten zo langzaam. Waarom heeft hij niks te doen. Hij wilde een stem horen. Desnoods een telefoonstem. Een stem die hem herinnerde aan haar. Zijn eerste liefde.
Zijn toekomstige bruid. Telefoniste bij het PTT kantoor.
'Waarmee kan ik u van dienst zijn.’
De standaard vraag bij elke oproep. De centrale werd opgegeven. Het hoofd van de afdeling vroeg haar hand. Slimme man die allang een oogje op haar had. Zonder dat hij het wist.
Er kwamen andere vrouwen in zijn leven. Dik, dun, grijs en minder grijs. Van de laatste kreeg hij kinderen en trouwde met haar. Met Sonja. Een stevige vrouw uit een rijk geslacht van havenbaronnen. Met een voorkeur voor kalende kunstenaars met vlasbaard. En toch bleef die klank van Trees in zijn oren en lichaam ruisen.
'Waarmee kan ik u van dienst zijn. Zegt u het maar. O, ben jij het Theo. Sorry, ik ben aan het werk. Ik kom wel langs na het eten.’
Mismoedig at hij zijn single maaltijd op. Andijvie met aardappelpuree en instant gehaktballen. Van de plaatselijke AH. Makkelijk en weinig afwas. Zij kwam. In haar PTT uniform, strak van boven en strak van onder. Molières aan haar voeten. Zwart en strak gepoetst. Om haar hamertenen. Bij geurkaarsen en Beatles ging het gesprek kabbelend voort. Nooit mocht hij verder kijken dan de degelijke stof.
'Straks Theo als het duidelijk wordt tussen ons’, zei zij met een sherrystem.
Steeds wanhopiger vroeg hij dan wanneer dat was.
'De volgende kerst of Pinksteren?’
Zij gaf geen duidelijk antwoord.

Op een late zomeravond kwam zij langs. Na een bescheiden kus liet zij haar handen zien. Geen werkhanden maar dameshanden met een glimmende verlovingsring.
'Kijk maar goed Theo, jij hebt je kans gehad.’ 'Bij de volgende toon is het 9 uur, 30 minuten en 30 seconden.’ Drie kwartier aan de telefoon gehangen. Een lauwe hand van het vasthouden en een deuk in zijn rekening.
Hij dwong zich zelf de hoorn op het toestel te leggen.
'Zelfs telefoonseks lukt niet meer', zei hij tegen zijn geopende gulp. Dood gemaakt door de geur en smaak van Sonja, terpentijn en loodwit.


Uw reactie op dit verhaal hoor ik graag --> deruyterrestauratie@12move.nl